बस कंडक्टर : तिकीट, तिकीट ! तुम्ही कुठे चालला आहात, भाऊ ?
शेतकरी : भाऊ मी बाजारात जातोय. मला माझी भाजी विकायची आहे.
बस कंडक्टर : भाड्याचे पैसे द्या ना?
शेतकरी: तिकीट 20 रुपयाचे आहे ना?
बस कंडक्टर: नाही, नाही, आता 25 रुपये आहेत. भाव वाढले आहेत.
शेतकरी : काय? ते कधी वाढले?
बस कंडक्टर : गेल्या आठवड्यातच. इंधनाचा खर्च वाढला आहे, त्यामुळे आम्हाला जास्त पैसे मोजावे लागतात.
शेतकरी: ते योग्य नाही. आम्हाला न कळवता तुम्ही भाडे कसे वाढवू शकता?
बस कंडक्टर : आमची चूक नाही भाऊ. आम्ही बस कंपनीच्या आदेशाचे पालन करत आहोत.
शेतकरी : पण तुम्ही आमच्यासारख्या गरीब लोकांना त्रास देत आहात. आम्ही आधीच दोन वेळेची भाकरी मिळवण्यासाठी धडपडत आहोत.
बस कंडक्टर : मला समजले भाऊ. पण आमच्याकडे पर्याय नाही. जर तुम्ही पूर्ण भाडे दिले नाही तर मी तुम्हाला तिकीट देऊ शकणार नाही.
शेतकरी: का? शेतकरी असल्याने?
बस कंडक्टर: नाही, नाही, रागवू नका, भाऊ. मी फक्त माझे काम करत आहे.
शेतकरी: बरं, पण तुमचं काम खूप अन्यायकारक आहे. तुम्ही आमचा गैरफायदा घेत आहात. माझ्याजवळ इतकेच रुपये आहेत. आता मी काय करू?
बस कंडक्टर : कृपया, शांत व्हा साहेब. लोकांसाठी उगीच देखावा करू नका. येथे, हे तुमचे तिकीट घ्या. जास्तीचे पैसे मी भरतो. पुढच्या वेळी योग्य रक्कम घेऊन या.
शेतकरी: धन्यवाद. पण मी या गोष्टीवर समाधानी नाही. तुम्ही तुमच्या तिकीट वाढीच्या निर्णयावर फेरविचार करावा.
बस कंडक्टर: मला माफ करा भाऊ. पण ते माझ्यावर अवलंबून नाही. तुम्हाला हवे असल्यास तुम्ही बस कंपनीकडे तक्रार करू शकता.
शेतकरी: मी ते करेन. आणि मला आशा आहे की ते आमचे ऐकतील.
बस कंडक्टर: मलाही अशीच आशा आहे. तुमचा दिवस चांगला जावो.